Paramaribo na de schildpadexpeditie

Daar zijn we weer na een nieuw avontuur.
Na her vertrek uit Cayenne 254 km hobbelen met 95 Km/h in een busje dat weliswaar over airco beschikte maar het openen van ramen was veel effectiever.
Op de terugweg hebben we het europese ruimtevaartcentrum in Kourou aangedaan. Daar is door ons gecontoleerd of onze belastingcenten goed worden besteed. In elk geval hebben ze er een prachtig groot hek om heen gezet maar je kon wel het en ander zien. Het ruimtevaartmuseum is een must voor ruimtefreaks en ook voor kinderen die graag ruimteschepen bouwen en eventueel later astronaut willen worden. Alles keurig uitgebeeld en soms een enkel woord engels maar meeestal frans. Hier moeten de britten nog maar eens protesteren.
In St. laurent is ook nog een voormalige gevangenis die we gelijk ook geinspecteerd hebben. Die fransen hebben er wel heel veel gebouwd in de 19e eeuw. de cel waar Pappilon heeft vertoeft, cel 47, hegben we ook gezien.
Vervolgens met het tentkorjaatje de 2300 meter brede Marowijne rivier ofergestoken. Daar stond het busje klaar voor het volgende avontuur. Na ongever 3 km een schuine oever waar een bootje klaarlag dat ons naar het 25 km noordwaarts gelgen Galibi zou brengen. We waren wel gewaarschuwd maar dat we zoveel water over zouden krijgen was toch wel heftig. Maar uiteraard weer volop lol. Het water is nog steeds ongeveer 30 graden dus wat maakt het uit.
Galibi over beter gezegd het doorpsdeel Chritiaankondre is met recht een gat aan het eind van de wereld. Maar wel hutje op het strand dus zand voor de deur, zand in je schoenen, zand in je broek en ook zand in je bed. De muggen worden geweerd door een gammel netje maar het werkt wel.
Door alle vertragingen kregen we om half vijf de lunch. Gewon weet rijst kip of vor de liefhebbers kip met rijst, bovendien lekkere groenten en een bakje waarvan later bleek dat je met d einhoud iemand naar de maan kon schieten . Er was dus veel Parbobier nodig waarvan ze gelukkkig voldoende gekoeld op voorrraad hebbben. Stroom is er van 19uur tot 7 uur. Dus accu,s laden gaat prima. Geeen internet wel telefoon.
'S avonds de excursie naar de schildpadden gedaan. Helaas op de geplandevertrektijd van 20 uur was er maar 1 bootje. Daar gingen al andere gasten + vier van ons in. Tegen negen uur was er een bootje gevonden voor de overige 16. Hup naar het schildpaddenstrand. We werden half verstop onder een dekzeil zodat het overkomende water enigszins van werd geweerd. Onvorstelbaar dat de gidsen in het pikkedonker de schildpadsporen zien met een klein zaklampje. Wij uit de boot. Voor zover jenog niet nat was gebeurde dit wel bij het uitstappen. Snel naar een schildpaddame die in trance ongeveer 150 eieren aan het leggen was. Imponerend en ontroerend. Temeer omdat zo'n schildpad in een seizoen gemiddeld 7 keer paart met verschillende heren en dus per seizoen 1000 kinderen zou kunnen krijgen. Helaas, sommige nesten worden leeggehaald door neusbeertjes, als d kleine schildpadjes uitkomen overdag dan worden e opgegeten door allerlei vogels en vooral gieren. Wanneer ze toch het water bereiken loeren daar de gevaren van grote vissen. Maximaal 10 schildpadjes krijgen de kans om groot te worden. Dus minder dan 1% red het maar.
Nadat de eitjes zijn gelgd gaat ze de kuil van 60 cm dieo dichtgooien met haar achterpoten en daarna met de voorpoten het nest camoufleren. Alles bij elkaar duurt het proces zo'n anderhalf uur. Toen ze ging camuefleren zijnwe weggegaan om niet verder de storen. Het zijn hier vooral de groene schildpadden. Die worden ongeveer 120cm lang en wegen dan tussen 200 en 250 kg.
We hebben ook nog een schildpad gzien die na het leggen terug naar de oceaan ging. En een schildpad die een nest wilde gaan maken maar zich gestoord voelde. Wij af terug in boten. Bij aankomst was het diner. Echtwr alleen soep. Het was immers al half 11.
13 maart. Nico is jarig. Versierde stoel, zingen met z'n allen en de gids zingt in zijn eigwn taaltje ook een lied.
Ruim de helft van de groep had gkozen om met de boot rixhting de Atlantische Oceaan te varen om op de Tijgerbank te zonnen , te zwemmen etc. Helaas het water was al een bettje te laag waardoor wij vast kwamen te zitten in de modder. Uitstappen was er niet bij want je zakte zo een meter in de prut. Gelukkig was er voldoende water te drinken en zelfa een liter parbo. Ondertuasen konden we in de verte het paren van een schildpadstel waarnemen. Telelens op max en vastleggen de daad. Je hebt er immers 3 tot 5 uur voor, afhankelijk welke gids je bij je hebt. Nadat we een uur omhoog lagen in de moddder wist Jeffrey, onze gids te vertellen dat we niet verder konden. De botsman had inmiddels kilo,s modder verpompt met zijn buitwnbordmotor. Nini is via het zwemtrapje enkle treden afgedaald om een plasje te doen. Uiteraard is dit vastgelegd. Paul deed hetzelfse vanaf het bovendek gelukkig met de wind mee.
Om 14 uur werd het vloed. Dus daarna eindelijk teeug naar het onderkomen.onderweg lag er een dode aangespoelde childpad op het strand die door de gieren wed genuttigd.
Anderhalf uur na de afgesproken tijd waren we terug . Niet zwemmen, wel zonnebaden en veel lol. Het eten werd opgewarmd en de rijst met kip etc. Smaakte goed.
Daarna was er taart voor nico. Keurig opgemaakt met tekst. En met 2 kaarsjes 65.
We hebben er Enkele djogo's, dat zijn literflessen bier en een fles witte wijn bij gedronken.Hlaas was de rose op.

Liefs van nnar.
Het vervolg lees je in de volgende mail.