en weer een tempel

Wat een gedoe hier dat internet. Had ik een heel stuk geschreven is het weer foetsie. Opnieuw dus. Vanmiddag om 4 uur aangekomen in mandurai. (Hotel Mandurai Residency). Super hotel. Compleet met tandenborstel + tandpasta, schoenpoets, naaigerei, pleisters, kam, paperclips, douchespul enz.daarna op pad naar de meenaksitempel. Maar tjonge, jonge wat een verkeersdrukte. Nadat we 3x met gevaar voor eigen leven overgestoken waren en bleek dat we toch echt een andere kant op moesten hebben we maar een tuktuk-meneer aangeklampt die ons graag voor 60 roepies wilde wegbrengen. Met z'n vieren in een tuktuk is wel een dingetje. Het betekent 8 armen en 8 benen over en door elkaar heen. Maar we waren er binnen 10 minuten en met een fooi van 10 roepies boog de tuk-tuk-meneer als een knipmes. We zwaaiden hem vriendelijk uit en toen naar de tempel. Daar aangekomen bleken we van alles niet te mogen. Geen foto's, niet langs een heiligdom, schoenen uit (dat zijn we inmiddels gewend), en rob was niet conform de etiquetten gekleed. Afijn, dan maar even niet de tempel in en de buitenkant fotograferen. Zoals poort noord, oost, zuid en west genoeg te zien. Het was buiten de tempel ook gezellig druk. En wat hier ook bijzonder is, is dat veel mensen te pas en te onpas met de toerist op de foto wil met daarbij het "gesprek" where do you come from. Ik kan hier dus mijn hart ophalen aan het maken van vrouwen hier in india. Wat ook opvalt als ik zuid-india vergelijk met het noorden is dat de vrouwen minder kleurrijk zijn gekleed. Na een uur te hebben rondgekeken weer met een tuktuk terug naar het hotel. Maar de tuk-tuk-meneer die we nu troffen was niet zo meegaand. Niet met z'n vieren in de tuk-tuk. Netjes per 2. Hoezo? We gaan altijd met z'n vieren en trouwens de jndiers gaan zelf met z'n zevenen. Uitgespreid over de hele tuktuk en nog net niet op het dak! We moesten 100 roepies betalen. Dus echt niet de vorige tuktuk-meneer vroeg 60 r. Kortom het resultaat werd 80 roepies en met 4 in de tuk-tuk. Niet geheel bevredigend maar deze verwende westerlingen hadden ook geen zin meer in lopen! !!! Geen fooi gegeven en een boze tuktuk-meneer. Soms gaan die enge westerlingen even op hun strepen staan en af en toe denk ik: ach.........
vanavond heerlijk grgeten op het dakterras van het hotel, daarna nog een potje gekaart (4-3) voor de meisjes. Nu slapen. Morgen gaan we op pad met een fietsriksja. Ach, ach ik zie al zo'n puffend mannetje. Moet ik rustig blijven zitten en niet aan het mannetje vragen of ik een eindje zal trappen!!!!
liefs van de nnaretjes